خشونت آیا همیشه ظاهری خشن و کریه دارد؟ | بسته‌های سفارشی زیبایی‌های اجاره‌ای

ظلم را چگونه معنا می‌کنید؟ مصادیق ظلم در ذهن شما چه کار‌هایی است و چه کسانی ظالم‌اند؟ آیا ظلم همیشه ظاهری خشن و خونین و کریه دارد؟

تا به حال به ظلم‌های زیبا فکر کرده‌اید؟ به خشونتی که زشت نیست. به ستمی که ظاهرش قشنگ است و حتی برای انجام آن مبالغ هنگفت هم هزینه می‌شود.

وقتی یک زن خودش را مثل مجسمه‌ای می‌بیند که باید از هر طرف تراشیده و موزون باشد و برای این توازن و کش‌وقوس‌های چپ و راست همه‌جور تیغ و درفش و چاقویی را بر خود می‌پسندد دارد ظلم می‌کند.

مجسمه‌ها فقط برای زیبایی‌اند. کارکرد دیگری ندارند. پس باید فقط و فقط زیبا و فریبا و موزون باشند، اما آیا یک زن فقط باید زیبا باشد؟ کارکرد یک زن یعنی مجسمه‌ای زیبا باش؟ برای تزیین؟

کاری به ظلمی که فمینیسم در حق زن‌ها کرد ندارم، اما همیشه یک اصل آن‌ها را مرور می‌کنم: یک ظلم آشکار در حق دختران، در حق زن‌ها. جلو این ظلم را خود زن‌ها باید بگیرند، خود دختران.

کتاب «دختران به عفاف روی می‌آوردند» را خانم وندی شلیت آمریکایی نوشته است، جایی که خود دختران می‌خواهند جلو ظلمی که به آن‌ها می‌شود بایستند، آن هم در کشوری که به خیال خیلی‌ها مرکز ضد ظلم علیه زن است!

دختران می‌خواهند تولیدکنندگان پوشاک، متناسب یک دختر، برایشان لباس بدوزند، شرکت‌های انیمیشن‌سازی کارتون‌هایی متناسب سن و شخصیت آن‌ها تولید کنند، بازی‌هایی متناسب نیاز آن‌ها بسازند و ....

مادر‌ها هم از خودشان سؤال می‌کنند چرا شخصیت‌های این کارتون به جای اینکه دختربچه باشند، زنانی بیست‌وپنج‌ساله‌اند، چرا آرایش و اندام این شخصیت‌های کارتونی برای یک دختربچه ده‌ساله طراحی نشده است، و چرا عروسک‌ها هیبت یک زن سی‌ساله را دارند، نه دختربچه‌ای پنج‌ساله.

دنیا دارد به فطرت خودش برمی‌گردد. این سؤال‌ها آغاز یک انقلاب‌فطری علیه ظلم‌های قشنگ و زیبای سرمایه‌داران است، علیه ظلم‌هایی که زن را کالا می‌بیند، زن را مجسمه خوش‌تراش می‌خواهد، زن را یک منشی خوش‌چهره می‌پسندد، زن را یک مدل و مصرف‌کننده گریم‌شده می‌بیند و ....

این ظلم را که در هیاهوی رسانه‌ها به نام «آزادی زن» دارد ریشه زندگی زن را می‌زند، زن‌ها باید از بین ببرند. پس زدن این بسته‌های سفارشی زیبایی قدم اول علیه این ظلم است. پس چند کار مهم را در فعالیت روزانه خانواده تعریف کنیم تا فردای فرزندانمان بهتر باشد و دغدغه‌هایشان انسانی و اجتماعی بشود:

- از زیبایی فرزندانمان تعریف کنیم و نعمت‌های قشنگ خدا را برایشان یادآور شویم.
- مصرف لوازم زیبایی را کاهش دهیم و رنگ‌ولعاب‌ها را کمتر در سطح جامعه به رخ کشیم.
- به هر قیمتی به دنبال احترام و توجه نباشیم. گاهی قیمت گزافی برای یک توجه و محبت بی‌ارزش از کف می‌رود.
- مسئولیت اجتماعی‌مان را جدی بگیریم و سهممان را در پالایش جامعه ایفا کنیم.
-اجازه ندهیم تبلیغات زیبایی‌های تهاجمی مثل اعمال جراحی زیبایی در سطح شهر جولان بدهند.
- برای آرامش خانواده، اجتماع و مردم، اول باید خودمان آرامش داشته باشیم.